ทำใจไว้แล้ว

       คุณป้านุ่งขาวห่มขาว หน้าตาเบิกบานขึ้นรถเมล์เล็กสัเขียวจะไปปฏิบัติธรรม เผอิญเจอโซเฟอร์เท้าปีศาจเป็นผู้ให้บริการ พอรถติดด้านซ้าน แกก็ย้ายไปด้านขวา รถขวางด้านขาว แกก็โยกไปมาทางซ้าย แถมกดแตรไล่บี้รถคันข้างหน้าไปตลอดทาง ผู้โดยสารนั่งหัวสั่นหัวคลอนเหมือนนั่งรถไฟเหอะในแดนเนรมิต เพียงแต่รอเวลาเมื่อไหร่จะตีลังกาเท่านั้น มีแต่เพียงคุณป้าคนนี้ที่ยังคงหน้าตาเบิกบาน

คุณลุง : (หันไปบ่นกับคุณป้า) โหย! มันจะรีบไปตายที่ไหนวะ

คุณป้า : (ได้โอกาสแสดงธรรม) คนเรารีบก็ตาย ไม่รีบก็ตายเหมือนกันนั่นแหละ

คุณลุง: ขอโทษนะ คุณน้องยังั่งใจเย็นได้อย่างไร

คุณป้า : อิฉันทำใจไว้แล้วค่ะ

คุณลุง : ทำอย่างไรล่ะ (คิดว่าจะได้วิธีทำใจให้อภัยคนขับรถ)

คุณป้า : ก็เดี๋ยวพอลงรถ.... อิฉันก็จะจดเบอร์รถไว้ โทรแจ้ง 184 ว่าโซเฟอร์มันตะบึงรถอย่างไร ให้พักงานไปเลย..... แล้วไปแจ้งความต่อที่โรงพัก ให้ตำรวจตามตัวคนขับไปดำเนินคดีฐานขับรถโดยประมาท เป็นการทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจให้โดน ยึดใบอนุญาตไปเลย ไม่ต้องขับมันแล้ว.... แล้วก็จะไปแจ้งศูนย์คุ้มครองผู้บรโภคว่ารถเมล์เขียวบริการห่วยแตก..... แล้วไปแจ้งมูลนิธิปวีณาเอาผิดโซเฟอร์โทษฐานทำให้ผู้โดยสารเสียวไปทั้งท้องน้อยเลยค่ะ...(พูดจบป้าก็หัวเราะหึๆ)

คุณลุง : !!!!!!!!

.

.

.

555+

by นิตยสาร secret ฉบับที่ 85